Veel voorkomende ziekten

Acne vulgaris is de medische term voor jeugdpuistjes. Vrijwel iedereen krijgt in de puberteit acne. Bij de één zijn het enkele puistjes, bij de ander is het een uitgebreide huidaandoening die veel psychische problemen kan geven en het plezier in het dagelijks leven kan vergallen. Acne kan soms ook na de puberteit blijven bestaan of pas op volwassen leeftijd beginnen. Acne berust op een ontsteking van de huid rondom de talgklieren (talgklierfollikels).
Bij het ontstaan van acne spelen verschillende factoren een rol. In de meeste gevallen begint acne in de puberteit, wanneer de huid onder invloed van hormonen allerlei veranderingen ondergaat. De talgklieren in het gezicht, op de rug en de borst worden groter en produceren meer huidsmeer of talg.
Indien er teveel talg wordt afgescheiden, kan de talg zich ophopen en kan de uitvoergang van de talgklier verstopt raken.
Deze talgophopingen worden mee-eters of comedonen genoemd. Er zijn oppervlakkige, open mee-eters (zwarte comedonen) en meer onderhuids gelegen, gesloten mee-eters (witte comedonen). De talgophoping wordt nog versterkt door toegenomen verhoorning van de afvoergang van de talgklier, waardoor deze nauwer wordt. In de talgklieren bevinden zich bacteriën, die de talg omzetten in vetzuren. Door de opgehoopte talg en de irriterende vrije vetzuren zet de verstopte follikel steeds verder uit en scheurt uiteindelijk open. De irriterende stoffen komen in de aangrenzende huid terecht en veroorzaken een ontsteking. Hierdoor ontstaan pukkels en puistjes. Sommige vormen van acne ontstaan door uitwendige factoren. Meestal gaat het dan om contact met stoffen die een verstopping van de talgklier veroorzaken, zoals sommige cosmetica.

De toename van allergieën is de laatste decennia significant. Allergieën uiten zich in o.a. in huidafwijkingen, astma en voedselallergieën. Een allergie is een reactie tussen de stof waarvoor men allergisch is en antistoffen die in het bloed zijn opgeslagen. Een overgevoeligheid is iets anders dan een allergie: voorbeelden zijn de intoleranties voor o.a. kleurstoffen en rook.
Om vast te stellen of iemand allergisch is wordt bloedonderzoek gedaan en/of huidpriktesten. De meest geavanceerde bloedtest die momenteel beschikbaar is de ImmunoCap test. Allergieën kunnen worden behandeld door vaccinaties en antiallergische medicatie, die de vrijmaking van histamine remt.
Verder worden natuurlijke middelen gebruikt bij de behandeling van allergieën. Binnen de praktijk wordt veel samen gewerkt met het Allergologiecentrum in Arnhem.

Een gewricht is een verbinding tussen botten en zorgt ervoor dat we kunnen bewegen. Er zijn verschillende soorten gewrichten:

• Kogelgewricht: deze kan in alle richtingen bewegen. Voorbeelden hiervan zijn je schouder en je heup.
• Zadelgewricht: deze kan in twee richtingen bewegen. Bij de overgang van je hand naar je duim zit een zadelgewricht. Daarom kan je duim ook in meer richtingen bewegen dan je andere vingers.
• Eivormig gewricht: ook deze kan maar in twee richtingen bewegen, net als het zadelgewricht. Je pols is een voorbeeld van een eivormig gewricht.
• Scharniergewricht: deze kan maar in een richting bewegen. Je vingers en knieën bestaan uit scharniergewrichten.
• Rolgewricht: deze kan, net als het scharniergewricht, maar in een richting bewegen. De twee botten in je onderarm (spaakbeen en ellepijp) vormen samen een rolgewricht.

Een gewricht bestaat dus uit twee botten die samen komen. De uiteinden van deze botten zijn bedekt met een laagje kraakbeen. Om de botten goed bij elkaar te houden, zit er een kapsel en stevige banden om het gewricht heen. De binnenste laag van het kapsel maakt een vloeistof die samen met het kraakbeen dient als smeermiddel voor het gewricht. Zo kun je dus soepel blijven bewegen. Als er iets mis is in het gewricht, kunnen gewrichtsklachten ontstaan.

Oorzaken van gewrichtsklachten

Wanneer een van de onderdelen van een gewricht beschadigd raakt, kun je last van gewrichtsklachten krijgen. Een gewricht kan op verschillende manieren beschadigd raken. Hieronder staan een aantal oorzaken kort beschreven. Je kunt op de links klikken voor meer informatie:

• Verstuiking: Als je een verkeerde beweging maakt, worden de gewrichtsbanden verder uitgerekt dan ze gewend zijn. Er ontstaan dan scheurtjes in je gewrichtsbanden.
• Overbelasting: Ook wanneer je een gewricht te lang of te intensief gebruikt, kan het beschadigd raken. RSI is hier een voorbeeld van.
• Artrose: Bij artrose wordt het kraakbeen dat aan de uiteinden van de botten zit dunner. Daardoor bewegen de botten minder soepel langs elkaar en kan er gewrichtspijn ontstaan.
• Ontstekingen: Een gewricht kan op meerdere manieren ontstoken raken. Bijvoorbeeld door een infectie met bacteriën of een auto-immuunziekte die de gewrichten aantast. Bij auto-immuunziekten valt je afweersysteem onderdelen van het lichaam aan. Voorbeelden zijn: reumatoïde artritis, jicht en de ziekte van Bechterew.

Behandelingen

Binnen een Natuurgeneeskundige benadering is gezonde voeding voor mensen met gewrichtsproblemen van groot belang. Bekend is het ontstekingsremmend effect van een dieet met weinig dierlijke vetten (vlees, melk, kaas, eieren), maar wel regelmatig vette vis (makreel, haring, etc.).
Ook omega-3-vetzuren (uit walnootolie en lijnzaadolie) zijn essentieel in dit dieet, deze vetzuren zijn net als visoliën als voedingssupplement verkrijgbaar.
Er zijn nog veel meer uit de natuur afkomstige producten waarvan bekend is dat ze onze gewrichten beschermen zoals: Glucosamine, Boswellia en Kurkuma.

Homeopathie is een individuele geneeswijze, de middelen die worden gebruikt, moeten passen bij zo veel mogelijk aspecten van de patiënt.
In het geval van gewrichtsklachten leert de ervaring dat vaker een homeopathisch geneesmiddel van plantaardige oorsprong wordt gekozen, dat past bij o.a. de lokalisatie van de klachten, de soort pijn, de verergering of verbetering door beweging en de gevoeligheid voor warmte en kou.

Het endocriene of hormoonstelsel bestaat uit een aantal klieren die signaalstoffen afscheiden in het lichaam: deze hormonen of signaalstoffen worden via het bloed en lichaamsvloeistoffen naar weefsels en organen getransporteerd. Belangrijke hormoonproducerende klieren zijn o.a.: schildklier, geslachtsorganen, bijnieren en hypofyse. Hormonen hebben een belangrijke regelfunctie in het handhaven van de lichaamsbalans en een verstoring hiervan leidt tot fysieke en psychische klachten.

Hormonale problemen bij mannen komen ook voor. Meestal na het 50ste levensjaar, maar hebben een minder heftig verloop dan bij vrouwen.
De belangrijkste symptomen zijn: negatieve stemmingen, libidovermindering, minder inspanningscapaciteit en soms opvliegers. Deze mannelijke tegenhanger van de menopauze heet andropauze.
Vaak zijn deze klachten goed te behandelen met natuurlijke middelen. Soms is echter de ondersteuning van synthetische hormonen geïndiceerd.

Trillen, zweten en hartkloppingen, daar krijgt iemand last van wanneer deze persoon hyperventileert. Hyperventilatie wil zeggen dat er sprake is van een verhoogde (hyper) ademhaling (ventilatie), maar wat is het precies en wat je kun je eraan doen?

Wat is hyperventilatie? Ademhalen is een natuurlijke reflex en gebeurt zonder dat we erbij na hoeven te denken. Wanneer we ademhalen, zuigen onze longen zich vol met zuurstof. Deze zuurstof is nodig voor onze lichaamsfuncties en wordt door onze organen en spieren gebruikt. De opgenomen zuurstof wordt vervolgens omgezet in koolzuur die we weer kwijtraken tijdens het uitademen. Bij hyperventilatie wordt er door te snelle of te diepe ademhaling te snel te veel zuurstof opgenomen. Het gevolg hiervan is dat er in een korte tijd veel zuurstof ons lichaam binnenkomt en er vervolgens ook te veel koolzuur wordt uitgeademd. Het tekort aan koolzuurgas in het bloed verstoort dan de lichaamsprocessen. Deze verstoring uit zich in een benauwd en beklemmend gevoel, trillen, hartkloppingen, zweten en tintelen van je vingers, voeten of mond. Ook na een aanval van hyperventilatie kun je je nog aardig beroerd en grieperig voelen en kun je last hebben van pijn in je buik, hoofd en rug, maar ook van bijvoorbeeld diarree.  Acute en chronische hyperventilatie Acute hyperventilatie kun je bijna zien gebeuren. De ademhaling versnelt hoorbaar, men transpireert en ziet overduidelijk bleek. Hartkloppingen maken daarbij dat men voelt alsof het hart een slag overslaat, waardoor er angst kan ontstaan dat er echt iets ernstigs aan de hand is. Zoals we al eerder zeiden, kunnen handen en voeten gaan tintelen, maar je kunt ook dubbel en wazig zien. De aanval houdt uit zichzelf naar verloop van tijd op en laat de persoon vaak moe achter. In het geval van chronische hyperventilatie zijn de symptomen minder heftig. Het is de meest voorkomende vorm en is door zijn vage kenmerken moeilijk te herkennen. Hierdoor kan het soms zelfs voorkomen dat iemand zonder zich daar bewust van te zijn, een hele dag hyperventileert. Ook de juiste diagnose kan in bepaalde gevallen erg lang uitblijven, waardoor klachten en oorzaken van de hyperventilatie verschillen, mede doordat mensen vaak al andere angsten als ziektevrees hebben opgebouwd. Flauwvallen Een wijdverbreid misverstand, is dat flauwvallen een symptoom is van acute hyperventilatie. Je valt niet zomaar flauw door de hyperventilatie, het heeft een andere oorzaak, bijvoorbeeld paniek waardoor er een verkeerd signaal naar de hersenen wordt gestuurd. De angst voor flauwvallen bij hyperventilatie veroorzaakt vaak grotere paniek dan nodig kan zijn. Hoe ontstaat hyperventilatie? In feite hyperventileren we allemaal wel eens, sommige mensen misschien wel nooit en anderen hooguit een keer, wanneer hij of zij heel erg bang of overstuur is. Gelukkig is het dan maar een incident met vaak een duidelijke en directe aanleiding. Heel wat anders is het wanneer je ook zonder angst of paniek zomaar uit het niets gaat hyperventileren. Hyperventilatie kan op haar beurt wel weer angst en paniek opwekken en een paniekaanval veroorzaken waardoor de hyperventilatie juist in stand wordt gehouden. Hoe komt het dan dat je ogenschijnlijk redeloos hyperventileert? Allereerst heeft het niets te maken met hart-/of longklachten, maar des te meer met het (dikwijls langdurig) ondergaan van stress, spanning en andere psychische druk. In een ander geval kan hoogteziekte of een overdosis aspirine een aanval veroorzaken. Kun je hyperventilatie voorkomen? Laten we beginnen te zeggen dat hyperventilatie niet is op te lossen met medicatie. Uiteraard is het allereerst heel belangrijk te kijken wat de oorzaak is van het hyperventileren. Wanneer heb je last van hyperventilatie, wat was je aan het doen, hoe voelde je je en waren er misschien tekenen waaraan je een opkomende aanval kon herkennen? Allemaal zaken die belangrijk kunnen zijn beter te anticiperen op een aanval of deze in te toekomst wellicht te voorkomen. Bij het omgaan met of het voorkomen van een aanval kunnen ademhalingsoefeningen helpen. Het is daarbij belangrijk om met je buik in plaats van je ribbenkast adem te halen. Bij een aanval is er zoals gezegd een tekort aan koolzuurgas in het bloed, om deze aan te vullen werkt het om oppervlakkig (middels buikademhaling) en langzaam in te ademen of om de adem zo lang mogelijk in te houden. Door het laatste blijft het koolzuur in plaats van te worden uitgeademd in het lichaam en dat is precies wat je nodig hebt. Natuurlijk is het moeilijk om tijdens een aanval precies datgene te doen wat een gunstig effect heeft. Bij een opkomende aanval wordt vaak een boterhamzakje voor de mond gehouden. Hierdoor zal het uitgeademde koolzuurgas weer worden ingeademd waardoor het gehalte in het bloed weer zal stijgen. Ook het ademen door een slangetje kan helpen. Doordat er minder lucht doorheen gaat, wordt de snelheid van de ademhaling omlaag gebracht. Als je denkt last te hebben van hyperventilatie, ga dan vooral naar de huisarts. Deze kan in ieder geval wat zaken vaststellen en je helpen om in de toekomst beter om te gaan met hyperventilatie of dit te voorkomen.

(bron : Nederlandse Hyperventilatie Stichting)

Aanpak hyperventilatie Er wordt vaak gekozen voor fytotherapeutische middelen (plantaardig), fysiotherapeutische begeleiding (ademhalingstechnieken) en soms psychologische ondersteuning.

Immunotherapie wordt met name gebruikt als ondersteunende behandeling bij kanker, reuma, multiple sclerose (MS) en verhoogde infectiegevoeligheid.

Bij immunotherapie vindt versterking van het lichaamseigen afweersysteem plaats door het gebruik van:

• natuurlijk plantaardige middelen die een weerstand verhogend effect hebben.
• natuurlijke plantaardige middelen die nieren, lever en darm stimuleren om schadelijke stofwisselingsproducten af te voeren.
• vitamines, mineralen en enzymen die de weerstand verhogen en de stofwisseling reguleren.
• een dieet om het lichaam te reinigen, onder andere bestaande uit veel verse groente, fruit, volkoren producten en groente en verse vruchtensappen.

In het algemeen blijkt dat bij het merendeel van de patiënten een verbetering optreedt in zowel lichamelijke als geestelijke zin. Er wordt echter altijd gekozen voor een combinatie met reguliere therapieën. Bij patiënten waar geen definitieve genezing meer mogelijk is, kan de natuurlijke immuun behandeling bijdragen tot een verbetering van kwaliteit van leven.

Er wordt samengewerkt met:

Nederlandse universiteitsklinieken

• Radboud Universiteit Nijmegen
• Vrije Universiteit Amsterdam

Duitse klinieken

• Helios Hospital, onkologie-afdeling, in Krefeld Huls, Duitsland

In 1988 werden wij voor het eerst geconfronteerd met de ernstige gevolgen van een tekenbeet. De ziekte ontstaat na een beet van een met de Borrelia geïnfecteerde teek. Het aantal teken met deze besmetting is de laatste jaren explosief toegenomen. Na een beet treedt vaak een rode kring met daar binnen een witte vlek op (Erythema Migrans). Dit verschijnsel treedt niet altijd op. Er kan ook sprake zijn van een gewone rode verkleuring of een zwelling ten gevolge van een infectie. Soms worden er zelfs geheel geen afwijkingen gezien. In principe kan iedere tekenbeet, ongeacht of er wel of geen plaatselijke reactie optreedt, een infectie veroorzaken.

In het beginstadium na de beet is het van belang om effectief met antibiotica te behandelen. Door niet te behandelen kan de ziekte van Lyme doorsluimeren.
Zelfs na jaren kan een onbehandelde tekenbeet zich uiten in voortgeschreden stadia van verschijnselen als spier- en gewrichtsontstekingen, aantasting van de hartspier en het zenuwstelsel. Ook kunnen klachten manifest worden als: vermoeidheid, koortsgevoel, opvliegers, koude rillingen, nachtelijk zweten, pijnlijke keel, gezwollen klieren, stijve nek, gewrichtspijnen, gewrichtsstijfheid, spierpijnen, hartkloppingen, tintelingen, duizeligheid, oorsuizen, wazig zicht, concentratie- en geheugenverlies, prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, depressie, slaapstoornissen, hoofdpijn, kaakpijn, bekkenpijn en testikelpijn.

Om de ziekte aan te tonen worden testen uitgevoerd. De meest gebruikelijke testen zijn de Elisatest en de meer specifieke Westernblott test.
Het nadeel van deze testen is dat ze vaak ongevoelig zijn om de antistoffen van de bacterie herkennen. In onze praktijk werken we samen met het laboratorium Innatoss in Oss en Pro Health in Weert. Onze ervaring is dat de uitslagen van deze laboratoria betrouwbaar zijn.

Deze testen worden nooit uitgevoerd zonder ook te kijken naar eventueel andere oorzaken van de ziekte. Het komt voor dat alle testen op deze aandoening negatief zijn, maar de specificiteit van het klachtenpatroon doorslaggevend is voor de behandeling. Hierbij worden de standaarden van de ILADS
(International Lyme and Associated Diseases Society) en van het Deutsche Borreliose Gesellschaft gevolgd.

Het kan voorkomen dat zorgverzekeraars niet bereid zijn de kosten van de testen en infusen te vergoeden.
Wij verwijzen naar een uitspraak van het Gerechtshof in Amsterdam. Zie ook:

Zorgverzekeraar zorgkosten vergoeding

Deze uitspraak kunt u bij een afwijzing door de zorgverzekeraar, onder de aandacht brengen.

• International Lyme and Associated Diseases Society
• Deutsche Borreliose Gesellschaft
• Lymevereniging
• Lymenet
• Lymemed
• Lymeziekte

“Het spijt me. Ik kan geen bijzonderheden vinden. De oorzaak van uw lichamelijke klacht(en) is niet bekend. Ik kan verder niets voor u doen.”

Ongeveer 50% van de patiënten met lichamelijke klachten krijgt van hun huisarts of specialist te horen, dat hun lichamelijke klachten onverklaard zijn.
Als een huisarts of specialist geen bekende medische verklaring voor lichamelijke klachten kan aanwijzen, dan leidt dit soms tot de conclusie dat deze klachten psychisch zijn. Psychische problemen kunnen één van de oorzaken van lichamelijke klachten zijn, maar dit hoeft niet. Psychische problemen kunnen even goed het gevolg van lichamelijke klachten zijn. Bovendien kunnen psychische problemen en lichamelijke klachten naast elkaar voorkomen zonder dat hier een relatie tussen is.
Als de oorzaak van lichamelijke klachten onbekend blijft en de lichamelijke klachten niet kunnen worden behandeld, dan kunnen ze blijven bestaan.
Klachten, die blijven bestaan, verergeren soms door automatische reacties van het lichaam op de klachten. Een voorbeeld hiervan is de reactie van het lichaam op pijn. Eén van de reacties op pijn is, dat de spieren rondom de pijnplek automatisch aanspannen. Door dit automatisch aanspannen van de spieren ontstaat er een harde beschermlaag rondom de pijnplek. Deze harde beschermlaag is bedoeld om verdere beschadiging te voorkomen. Deze automatische overlevingsstrategie van het lichaam zie je bijvoorbeeld als je ongelukkig valt en je knie blesseert. Om verdere blessure van de knie te voorkomen spannen de spieren rondom de knie zich aan. De knie wordt “gespalkt” door de spieren. Deze overlevingsstrategie is voor een korte periode positief. Als de pijn echter langer aanhoudt, dan kunnen patiënten last van deze overlevingsstrategie krijgen. Als spieren namelijk lang aangespannen blijven, dan verzuren de spieren.
Dit verzuren leidt tot extra pijn, die bovenop de pijn komt die er al was. Er kan dan een neerwaartse spiraal ontstaan.

Lichamelijke klachten kunnen ook andere gevolgen hebben. Als gevolg van lichamelijke klachten kunnen activiteiten en contacten met anderen afnemen. Patiënten worden soms ook machteloos, angstig of somber van de klachten en hun lichamelijke conditie kan verloren gaan. Hierdoor neemt de kwaliteit van leven steeds verder af. De klachten gaan dan steeds meer het leven van patiënten bepalen. Om deze neerwaartse spiraal te stoppen is een cursus ‘Omgaan met de gevolgen van onverklaarde lichamelijke klachten’ ontwikkeld, die patiënten weer de controle over hun eigen leven en lichaam teruggeeft.

(Bron: http://www.onverklaarde-klachten.nl)

Het Prikkelbare Darmsyndroom komt veel voor in de Westerse wereld en men denkt dat 5 tot 20 procent van de bevolking klachten heeft ten gevolge van PDS. Vaak worden er bij darmonderzoek geen afwijkingen gevonden. De oorzaak is een chronische  darmstoornis waarbij de beweeglijkheid (peristaltiek) van het darmstelsel is verstoord. Normaal kneden de darmen het voedsel en zorgen ervoor dat het wordt getransporteerd, maar bij PDS gaat dat te langzaam of te snel. Dit kan leiden tot buikpijn en krampen en leidt dikwijls tot een afwijkende stoelgang.

Wij behandelen dit vaak met voedingsadviezen, cranio sacraalbehandelingen waardoor het zenuwstelsel van de darmen weer in evenwicht wordt gebracht en aanvullende medicatie ter vermindering van de darmkrampen.

Veel mensen met een schildklieraandoening blijven klachten houden ondanks het feit dat men hiervoor wordt behandeld en de waarden van de schildklierhormonen in het bloed zogenaamd “normaal” blijken te zijn.
In onze praktijk richten wij ons speciaal op deze groep patiënten. In het kader van de behandeling wordt eerst onderzoek verricht naar de oorzaken van de klachten. Vervolgens wordt een behandelplan opgesteld, waarbij de behandeling is gericht op het verminderen van de klachten en het verbeteren van de conditie zodat iemand beter met zijn/ haar aandoening kan functioneren.

Een te snel of te traag werkende schildklier

Bij een te traag werkende schildklierwerking kunnen klachten als vermoeidheid, neerslachtigheid, concentratie problemen, kouwelijkheid, stemverandering, gewichtstoename en stemmingswisselingen optreden. Bij deze klachten is het gebruik van een schildklierhormoon noodzakelijk.
Soms is een behandeling met het gebruikelijke T4 hormoon onvoldoende en dient een middel met het synthetische of natuurlijke T3 hormoon te worden toegevoegd.

Bij een te snel werkende schildklierwerking treden klachten op als gejaagdheid, snelle hartslag, diarree, gewichtsverlies, haaruitval en duizeligheid.
Bij een sterk verhoogde schildklierwerking is een reguliere behandeling met schildklier remmende medicatie en radioactief jodium aangewezen.
Bij een marginaal verhoogde schildklierwerking kan natuurlijke medicatie als ondersteuning worden gebruikt.

Voor meer informatie verwijzen wij u naar onderstaande websites:

• Schildklier Organisatie Nederland

Een disbalans van de geslachtshormonen zien we vooral bij vrouwen optreden. Voorbeelden hiervan zijn: pijnlijke en/of onregelmatige menstruatie, het premenstrueel syndroom met veel lichamelijke en psychische klachten, in de week voorafgaand aan de menstruatie, libidoverlies, het PCOS syndroom en de menopauze.

Hormonale problemen bij mannen komen ook voor, treden meestal pas na het 50^e levensjaar op en hebben een wat minder heftig verloop dan bij vrouwen. Klachten bij mannen kunnen zich uiten in een verminderde inspanningscapaciteit, negatieve stemmingen, een verminderde libido en soms opvliegers. Deze periode wordt bij de man ook wel andropauze genoemd. Veel klachten kunnen goed worden behandeld met natuurlijke middelen. Ook kan als ondersteuning het gebruik van synthetische hormonen noodzakelijk zijn.

Deze aandoening komt steeds meer voor in de huidige tijd waarin er veel informatie op ons afkomt en de tijdsdruk hoog is. Als gevolg hiervan gaat de bijnier een teveel aan het stresshormoon cortisol produceren. Hierbij kunnen klachten optreden als rusteloosheid, vermoeidheid en slecht slapen. Bovendien veroorzaakt een te hoge cortisolproductie, te hoge suikerspiegels in het bloed en een verhoogde opslag van lichaamsvet met als gevolg gewichtstoename. Voor een herstel van de balans tussen de hypofyse en de bijnier zijn gezonde voeding, voldoende lichaamsbeweging en een goede stresshantering belangrijk. Verder kunnen een aantal natuurlijke middelen waaronder Rhodiola, Vitamine B5 en Taurine bijdragen om het evenwicht tussen de bijnier en de hypofyse te herstellen.
Bij een aandoening als Addison- waarbij de bijnier bijna geen Cortisol produceert- dient een behandeling met reguliere bijnierhormonen te worden toegepast.

Zoönosen zijn ziekten die van dier op mens worden overgedragen.

Bekend zijn:

• Q koorts (geiten en runderen)
• Lyme (teken en vleermuizen)
• Schurft (honden, katten, paarden, runderen, varkens)
• Hantavirus (veldmuizen)
• Kattenkrabziekte (Bartonella Henselea) katten
• Papegaaienziekte
• Rabiës (hondsdolheid) via honden, katten, geiten paarden, ratten
• Miltvuur via o.a. runderen
• MRSA via varkens

Meer informatie:

• Innatoss Laboratories BV 
• RIVM